Ken ik jou?

Moeder, hoogsensitief en overprikkeld?

Ik heb zo sterk het gevoel dat wij elkaar kennen. Zijn we elkaar al eens tegen gekomen? Ik heb het idee dat ik al heel veel van je weet. Misschien lijken we op elkaar. Ik ben namelijk ook moeder, hoogsensitief en was overprikkeld. Wat een bijzondere ervaring. Ik zal je vertellen waaraan ik je herken.

Op stap

Lieve moeder, ik zie je lopen met je kinderen. Jullie hebben het gezellig samen en de liefde straalt er van af. Prachtig. Toch zie ik op je gezicht vermoeidheid en zorgen. Het is alsof je moeite moet doen hier samen met je kinderen iets te ondernemen, het gaat niet vanzelf. Volgens mij vindt je het wel heel belangrijk en sta je altijd voor hen klaar. Vanuit je hart wil je graag zorgen en is loslaten moeilijk voor je. Als het goed met je gezin gaat, gaat het met jou ook goed, toch? Jij voelt je verantwoordelijk voor het geluk van anderen.

Duizendpoot

Er zijn zoveel dingen voor je te doen; het huishouden, je werk, je sociale leven en inderdaad je gezin. Misschien heb je ook nog de mogelijkheid om een keertje te sporten. Wat een geplan en geregel allemaal. Je krijgt het maar mooi voor elkaar! Je bent een duizendpoot. Als mensen je om hulp vragen, zul jij nooit "nee" zeggen. Dat woord komt niet in je vocabulaire voor. En iedereen weet dat je datgene wat je doet ook goed doet. Men kan op je bouwen, erop vertrouwen dat het wel goed komt. Want je zet door als geen ander

Gevoelsmens

Je bent een echt gevoelsmens. Aan een half woord heb jij al genoeg. Je weet dan wat de ander nodig heeft. Ook voel je feilloos emoties van iedereen om je heen aan. Niemand weet dat je daar last van hebt. Langzaam maar zeker ben je steeds meer in je hoofd gaan zitten. Ben je je hart- en buikgevoel kwijt geraakt. Terwijl je van nature ontzettend intuïtief ingesteld bent.

Keer zijde

Dat is inderdaad de keerzijde die alleen je naasten kennen, waar zij mee te maken krijgen. Want eigenlijk ben je uitgeput. Het leven van alle dag kost je teveel energie. Je bent moe en prikkelbaar. Waar je eigen behoefte ligt weet je niet meer.

Oplossingen heb je al gezocht, maar je krijgt de negatieve spiraal niet doorbroken. Het wordt van kwaad tot erger. Zelfs tegen je dierbaren ben je anders. Zelfs tegen hen heb je geregeld een kort lontje.

Mensen die wat verder van je af staan, zien dat niet. Zij zien alleen de smile on your face. Jullie als gelukkig gezin. Maar als je dan thuis komt, en alles gegeven hebt, gaat het niet meer. Je bent leeg qua energie, je bent emotioneel en je hebt een vol hoofd.

Wat heb je nodig

Stiekem denk je er wel eens over na hoe je uit deze situatie kan komen. Je komt er echter niet echt uit. Als je al iets bedenkt wat je zou kunnen doen, voelt het zo egoïstisch om daar daadwerkelijk mee aan de slag te gaan. Maar misschien zie je ook geen uitweg, weet je niet waar te beginnen. Weet je niet welke tools je zou kunnen gebruiken en ben je misschien te bescheiden om aan jezelf toe te geven wat je nodig hebt.